Fotokunst
Snelwegen vormen een stuk uit onze dagelijkse realiteit waar we liefst zo weinig mogelijk tijd doorbrengen. Door er één stap op zij te zetten kom je terecht in de bermen en bosjes langs de autostrades die een geheel nieuwe realiteit lijken te vormen.
Dit vormde het startpunt van deze fotoreeks. In de aantrekkingskracht tot dit soort wastelands is een parallel te trekken met een gevoel van dissociatie tegenover de werkelijkheid. Niet thuishoren in deze wereld en de neiging om eruit weg te vluchten.
De reeks is opgevat als een zoektocht naar nieuwe onbestemde landschappen met betere mogelijkheden. Variërend van hoopvol, naïef, dromerig romantisch naar een meer duistere melancholische vaststelling dat in deze omgeving toch ook geen rust, geborgenheid of houvast te vinden is.
