Opname op de UNESCO-werelderfgoedlijst
In 1998 werd een groep van 13 Vlaamse begijnhoven, waaronder dat van Kortrijk, opgenomen op de lijst van het cultureel en natuurlijk werelderfgoed van UNESCO. Dat is de hoogst mogelijke erkenning van hun uitzonderlijke universele waarde. De sites blinken uit qua authenticiteit en integriteit. Originele elementen zoals een kapel, inkompoort, bleekweide en de beslotenheid van een hof bleven bewaard. Bovendien zijn de woningen in typisch Vlaamse stijl beschikbaar voor huidige bewoners.
Centrale ligging
Het Kortrijkse Begijnhof springt eruit op vlak van de ligging. De meeste dertiende-eeuwse begijnhoven vind je aan de rand van het stadscentrum. De bouwgronden, dikwijls geschonken door een feodale beschermheer, waren vaak van minderwaardige kwaliteit: lagergelegen moerasgronden, in de buurt van een waterloop. Voor de veiligheid werden de begijnhoven ommuurd. Door de groei van de steden bevonden de begijnhoven zich later dan toch in dichter bebouwde gebieden. Enkel in Kortrijk en Hoogstraten was het begijnhof al van in het begin centraal ingeplant.
Eigendom van Stad Kortrijk en OCMW Kortrijk
De meeste begijnhoven zijn tegenwoordig eigendom van een lokaal OCMW- of stadsbestuur, zoals dat ook in Kortrijk het geval is. Na de Franse Revolutie kregen religieuze armeninstellingen een burgerlijk karakter en kwamen ze in handen van het Bestuur der Burgerlijke Godshuizen, de voorloper van de Commissie van Openbare onderstand (COO) en de huidige OCMW’s. De begijnhoven werden telkens mee overgedragen.
Ander UNESCO-erfgoed in Kortrijk
Zowel Stad Kortrijk als OCMW Kortrijk koesteren hun erfgoed. Met het belfort op de Grote Markt telt de stad niet één maar twee erfgoedparels met UNESCO-statuut.